آب دریاها و اقیانوس ها شور است و برای آشامیدن، شست و شو، کشاورزی و سایر فعالیت ها مناسب نیست.
انسان، آب شیرین مورد نیاز خود را از منابع برف و باران به دست می آورد.
بخشی از آب حاصل از برف و باران روی زمین جاری می شود و رودها را به وجود می آورد.
بخشی از آب حاصل از برف و باران به داخل زمین فرو می رود و آب های زیرزمینی را تشکیل می دهد.
وقتی که برف کوه ها آب می شود و یا آب باران روی زمین جاری می گردد، از جاری شدن آن ها جویبار به وجود می آید و از به هم پیوستن این جویبار ها، رود تشکیل می شود.
مردم برای استفاده از آب های زیرزمینی چاه یا قنات حفر می کنند.
ایرانیان اوّلین کسانی بودند که با کندن قنات، از آب های زیرزمینی استفاده کردند.
قنات یک تونل زیرزمینی است که آب در آن خودبه خود از مناطق پرآب به نواحی کم آب، جاری می شود.
چون آب قنات از زیر زمین عبور می کند، میزان تبخیر و آلودگی آن بسیار کم است.
گاهی در بعضی نواحی، آب های زیرزمینی خود به خود به سطح زمین راه پیدا می کنند و چشمه ها را به وجود می آورند.